Tanrı'nın Oğlu İfadesi | Ebedi Evimiz | Diriliş Bayramı
|
 |
Müslümanlar, Allah’ın gerçek ilah ve bir olduğuna inanıyor. (Süre: 112) Hristiyanlar da aynı şeye inanıyor. (Markos 12:28). Fakat ‘Tanrı’nın Oğlu’ sözünü duyunca hemen Allah’a eş koşulduğu düşünülür. Burada sohbet biter. Bu konu niçin bu kadar anlaşılmazlık yaratır? Tabii ki halkımızı bu konuda anlayışla karşılıyoruz çünkü düz mantıkla buna yaklaşırsak şöyle bir sonuç çıkarmak doğaldır: “Eğer İsa Tanrı’nın Oğluysa, demek ki Tanrı’nın bir eşi olması gerek.” Haşa! Zaten hiçbir Hristiyan öyle bir sapkınlığa inanmaz. Acaba bu konuda genel bir ön yargı mı var?
Tevrat, Zebur ve İncil tutarlı olarak İsa Mesih’i Tanrı’nın Oğlu olarak betimliyor. Peki, Kutsal Kitap bunu nasıl açıklıyor? Her şeyden önce, İsa Mesih’e verilen ‘Tanrı’nın Oğlu’ sıfatının fiziksel değil, ruhsal anlamda kullanıldığını vurgular. Çünkü Tanrı ruhtur, dolayısıyla O’nun bir oğul doğurması mümkün değildir. Demek ki bu oğulluk fiziksel değil, tanrısal ve ruhsal bir anlam taşıyor. Tanrı’nın Oğlu sıfatını daha iyi anlamaya çalışalım.
Yahve Eski Antlaşma’da Tanrı’nın kendisine verdiği özel ismidir. Tevrat’ın Mısır’dan Çıkış 3. bölümünün 14. ayetinde Tanrı: ¨Ben, Benim¨ dediğinde Musa Peygambere kendi ismini gösterdi. Tanrı’ya ait başka ünvanları (Adonai, yani Rab, Yar.18:12; Elohim, ‘tanrılar’ Yasa’nın Tekrarı 6:14) insanlar ya da ilahlar için kullanılabildiği halde, Yahve sadece ve sadece gerçek Tanrı için kullanıldı. Başka hiç kimseye ya da bir şeye tapınmamalı veya kulluk edilmemeli. Tanrı’nın adı ile görkemi başkasına verilmemelidir. Yeşaya peygamber şöyle yazdı: ¨Ben RAB’bim, adım budur. Onurum bir başkasına, övgülerimi putlara bırakmam.¨ (Yeşaya 42:8)
Fakat, İsa birçok zaman kendisinin Yahve olduğunu iddia etmiştir. İsa şöyle dedi: ¨Baba, dünya var olmadan önce ben senin yanındayken sahip olduğum yücelikle şimdi beni yanında yücelt.¨ (Yuhanna 17:5) Yukarıdaki okuduğumuz ayete göre Tevrat’taki Yahve onur veya övgülerini başkasına bırakmaz. Aynı zamanda İsa kendisi hakkında şöyle dedi: ¨Korkma! İlk ve son Benim. Diri olan Benim.¨ (Vahiy 1:14-15) Yahve kendisi hakkında tam bu ifadeyi kullandı. (Yeş. 42:8) İsa. ¨İyi çobanım.¨ diyor (Yuh.10:11) ama Eski Ahit şöyle diyor: ¨RAB (Yahve) çobanımdır, eksiğim olmaz.¨ (Mezmur 23:1) Üstelik, İsa kendisinin bütün insanların yargıcı olduğunu iddia etmiştir. (Yuh. 5:27, Matta 25:31) Fakat Yoel peygamber: ¨Uluslar harekete geçip Yehoşafat Vadisinde toplansınlar. Çünkü çevredeki bütün uluşları yargılamak için orada olacağım.¨ diye Yahve’den alıntılıyor. (Yoel 3:12) Aynı şekilde İsa kendisinden güvey olarak bahsederken (Matta 25:1), Eski Antlaşma aynı ifade kullanarak Yahve’yi nitelendiriyor. (Yeşaya 62:5, Hoşea 2:16) 27. Mezmur: ¨Yahve ışığımız.¨ açıklarken, İsa: ¨Dünya’nın ışığım.¨ diyor (Yuh. 8:12)
Belki İsa’nın en açık yaptığı ‘Yahve olma’ iddiası Yuhanna’nın 8. bölümünün 58. ayetinde bulunuyor. İsa şöyle dedi: ¨İbrahim doğmadan önce ben varım.¨ Bu ifade sadece İbrahim’den önce varoluş değil, Mısır’dan Çıkış’ın 3. bölümünün 14. ayette bulunan ‘Ben Ben’im’ söyleyen Yahve’le eşitliği iddia eder. Yahudiler İsa’nın ne demek istediğini çok net anladı ve Tanrı’ya küfür etti diye İsa’yı öldürmek için yerden taş aldılar. (Yuh. 8:58, 10:31-33) Sonraki ayetlerde aynı şey iddia edilmektedir: Markos 14:62 ve Yuhanna 18:56.
İsa başka şekillerde kendisini Tanrı’yla eşit kıldı. Bunlardan biri: Tanrı’nın yetkisini kendisine benimsemek. İsa felçli adama: ¨Oğlum, günahların bağışlandı.¨ dedi (Markos 2:5) Din bilginleri: ¨Tanrı’dan başka kim günahları bağışlayabilir?¨ diye doğru karşılık verdi. İsa iddiasının boş olmadığını kanıtlamak için felçli adamı iyileştirerek, söylediği ifadenin ¨günahın bağışlandı¨ diyerek doğru olduğunu ispatladı.
Daha çok örnek gerekirse: İsa, Tanrı’ya ait ölüleri diriltmek ve yargılamak yetkisini kendisine benimsedi. Şöyle söyledi: ¨Baba kimseyi yargılamaz, bütün yargılama işini Oğula vermiştir. Öyle ki, herkes Babayı onurlandığı gibi Oğulu onurlandırsın. Oğulu onurlandırmayan, Onu gönderen Babayı da onurlandırmaz...Baba, kendisinde yaşam olduğu gibi, Oğula da kendisinde yaşam olma özelliğini verdi. Ona yargılama yetkisini de verdi. Çünkü O İnsanoğludur.¨ (Yuhanna 5:21-22,25-26) Ama Eski Ahit, Yaşam Veren (1. Samuel 2:6, Yasanın T. 32:39), ölüleri dirilten (Mezmur 2:7), ve tek yargıç olanın (Yoel 3:12, Yasanın T. 32:35) Tanrı olduğunu öğretiyor. İsa, sadece ve sadece gerçek Tanrı’da bulunan yetki ve gücün kendisinde bulunduğunu cesaretle ilan etti. İsa’yı dinleyen Yahudiler hiç kimse kendini Tanrı’yı eşit kılmaması gerektiğini biliyordu ve tekrar İsa’yı öldürmek amacıyla yerden taş aldılar. (Yuhanna 5: 16-17)
Bu konuyla ilgili söylenecek çok şey var ama Yüce Tanrı’nın sözleriyle konuyu bitirelim. İsa vaftiz edildiğinde Tanrı şöyle dedi: ¨Sevgili Oğlum budur, O'ndan hoşnudum.¨ (Matta 3:17) Başka bir zaman Isa bir dağa çıkıp Musa ve İlyas’la görüşürken buluttan gelen bir ses: ¨Sevgili Oğlum budur, O’ndan hoşnudum. O’nu dinleyin!¨ dedi. (Matta 17:9) Bu ayetelerde anlaşıldığı gibi Baba Tanrı İsa ve yaptığı işlerini kabul etti.
Görüldüğü gibi ‘Tanrı’nın Oğlu’ ifadesi kullanılınca tanrısal ve ruhsal bir anlam taşıyor. Belki bu kavramı tamamen anlayamayız ama birkaç şey çok nettir: İsa birçok zaman kendisinin Yahve olduğunu iddia etmiştir. Ve İsa, Tanrı’ya ait yetkiyi kendisinde benimseyerek, kendisini Tanrı’yla eşit kıldı. O zaman sadece iki seçeneğimiz var. Ya İsa gerçek söyledi ya da yalan söyledi. Gerçeği söylediyse, demek ki İsa da Yahve kendisidir. Yalan söylediyse, demek ki İsa dünyanın en büyük yalancıdır.
Tevrat, Zebur ve İncil tutarlı olarak İsa Mesih’i Tanrı’nın Oğlu olarak betimliyor. Peki, Kutsal Kitap bunu nasıl açıklıyor? Her şeyden önce, İsa Mesih’e verilen ‘Tanrı’nın Oğlu’ sıfatının fiziksel değil, ruhsal anlamda kullanıldığını vurgular. Çünkü Tanrı ruhtur, dolayısıyla O’nun bir oğul doğurması mümkün değildir. Demek ki bu oğulluk fiziksel değil, tanrısal ve ruhsal bir anlam taşıyor. Tanrı’nın Oğlu sıfatını daha iyi anlamaya çalışalım.
Yahve Eski Antlaşma’da Tanrı’nın kendisine verdiği özel ismidir. Tevrat’ın Mısır’dan Çıkış 3. bölümünün 14. ayetinde Tanrı: ¨Ben, Benim¨ dediğinde Musa Peygambere kendi ismini gösterdi. Tanrı’ya ait başka ünvanları (Adonai, yani Rab, Yar.18:12; Elohim, ‘tanrılar’ Yasa’nın Tekrarı 6:14) insanlar ya da ilahlar için kullanılabildiği halde, Yahve sadece ve sadece gerçek Tanrı için kullanıldı. Başka hiç kimseye ya da bir şeye tapınmamalı veya kulluk edilmemeli. Tanrı’nın adı ile görkemi başkasına verilmemelidir. Yeşaya peygamber şöyle yazdı: ¨Ben RAB’bim, adım budur. Onurum bir başkasına, övgülerimi putlara bırakmam.¨ (Yeşaya 42:8)
Fakat, İsa birçok zaman kendisinin Yahve olduğunu iddia etmiştir. İsa şöyle dedi: ¨Baba, dünya var olmadan önce ben senin yanındayken sahip olduğum yücelikle şimdi beni yanında yücelt.¨ (Yuhanna 17:5) Yukarıdaki okuduğumuz ayete göre Tevrat’taki Yahve onur veya övgülerini başkasına bırakmaz. Aynı zamanda İsa kendisi hakkında şöyle dedi: ¨Korkma! İlk ve son Benim. Diri olan Benim.¨ (Vahiy 1:14-15) Yahve kendisi hakkında tam bu ifadeyi kullandı. (Yeş. 42:8) İsa. ¨İyi çobanım.¨ diyor (Yuh.10:11) ama Eski Ahit şöyle diyor: ¨RAB (Yahve) çobanımdır, eksiğim olmaz.¨ (Mezmur 23:1) Üstelik, İsa kendisinin bütün insanların yargıcı olduğunu iddia etmiştir. (Yuh. 5:27, Matta 25:31) Fakat Yoel peygamber: ¨Uluslar harekete geçip Yehoşafat Vadisinde toplansınlar. Çünkü çevredeki bütün uluşları yargılamak için orada olacağım.¨ diye Yahve’den alıntılıyor. (Yoel 3:12) Aynı şekilde İsa kendisinden güvey olarak bahsederken (Matta 25:1), Eski Antlaşma aynı ifade kullanarak Yahve’yi nitelendiriyor. (Yeşaya 62:5, Hoşea 2:16) 27. Mezmur: ¨Yahve ışığımız.¨ açıklarken, İsa: ¨Dünya’nın ışığım.¨ diyor (Yuh. 8:12)
Belki İsa’nın en açık yaptığı ‘Yahve olma’ iddiası Yuhanna’nın 8. bölümünün 58. ayetinde bulunuyor. İsa şöyle dedi: ¨İbrahim doğmadan önce ben varım.¨ Bu ifade sadece İbrahim’den önce varoluş değil, Mısır’dan Çıkış’ın 3. bölümünün 14. ayette bulunan ‘Ben Ben’im’ söyleyen Yahve’le eşitliği iddia eder. Yahudiler İsa’nın ne demek istediğini çok net anladı ve Tanrı’ya küfür etti diye İsa’yı öldürmek için yerden taş aldılar. (Yuh. 8:58, 10:31-33) Sonraki ayetlerde aynı şey iddia edilmektedir: Markos 14:62 ve Yuhanna 18:56.
İsa başka şekillerde kendisini Tanrı’yla eşit kıldı. Bunlardan biri: Tanrı’nın yetkisini kendisine benimsemek. İsa felçli adama: ¨Oğlum, günahların bağışlandı.¨ dedi (Markos 2:5) Din bilginleri: ¨Tanrı’dan başka kim günahları bağışlayabilir?¨ diye doğru karşılık verdi. İsa iddiasının boş olmadığını kanıtlamak için felçli adamı iyileştirerek, söylediği ifadenin ¨günahın bağışlandı¨ diyerek doğru olduğunu ispatladı.
Daha çok örnek gerekirse: İsa, Tanrı’ya ait ölüleri diriltmek ve yargılamak yetkisini kendisine benimsedi. Şöyle söyledi: ¨Baba kimseyi yargılamaz, bütün yargılama işini Oğula vermiştir. Öyle ki, herkes Babayı onurlandığı gibi Oğulu onurlandırsın. Oğulu onurlandırmayan, Onu gönderen Babayı da onurlandırmaz...Baba, kendisinde yaşam olduğu gibi, Oğula da kendisinde yaşam olma özelliğini verdi. Ona yargılama yetkisini de verdi. Çünkü O İnsanoğludur.¨ (Yuhanna 5:21-22,25-26) Ama Eski Ahit, Yaşam Veren (1. Samuel 2:6, Yasanın T. 32:39), ölüleri dirilten (Mezmur 2:7), ve tek yargıç olanın (Yoel 3:12, Yasanın T. 32:35) Tanrı olduğunu öğretiyor. İsa, sadece ve sadece gerçek Tanrı’da bulunan yetki ve gücün kendisinde bulunduğunu cesaretle ilan etti. İsa’yı dinleyen Yahudiler hiç kimse kendini Tanrı’yı eşit kılmaması gerektiğini biliyordu ve tekrar İsa’yı öldürmek amacıyla yerden taş aldılar. (Yuhanna 5: 16-17)
Bu konuyla ilgili söylenecek çok şey var ama Yüce Tanrı’nın sözleriyle konuyu bitirelim. İsa vaftiz edildiğinde Tanrı şöyle dedi: ¨Sevgili Oğlum budur, O'ndan hoşnudum.¨ (Matta 3:17) Başka bir zaman Isa bir dağa çıkıp Musa ve İlyas’la görüşürken buluttan gelen bir ses: ¨Sevgili Oğlum budur, O’ndan hoşnudum. O’nu dinleyin!¨ dedi. (Matta 17:9) Bu ayetelerde anlaşıldığı gibi Baba Tanrı İsa ve yaptığı işlerini kabul etti.
Görüldüğü gibi ‘Tanrı’nın Oğlu’ ifadesi kullanılınca tanrısal ve ruhsal bir anlam taşıyor. Belki bu kavramı tamamen anlayamayız ama birkaç şey çok nettir: İsa birçok zaman kendisinin Yahve olduğunu iddia etmiştir. Ve İsa, Tanrı’ya ait yetkiyi kendisinde benimseyerek, kendisini Tanrı’yla eşit kıldı. O zaman sadece iki seçeneğimiz var. Ya İsa gerçek söyledi ya da yalan söyledi. Gerçeği söylediyse, demek ki İsa da Yahve kendisidir. Yalan söylediyse, demek ki İsa dünyanın en büyük yalancıdır.
Hiç İncil Okudunuz Mu?
Burayı tıklayıp sipariş verin.
İncil'i size hediyemiz olarak ücretsiz kargo ile üç günde adresinize göndeririz.
İncil'i size hediyemiz olarak ücretsiz kargo ile üç günde adresinize göndeririz.